Helâl kıldı maşûka âşık kendi kanını
Maşûk nakşından okur her âşık Kur’ân’ını

Yârdan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Âşık kendi bırakır boynuna urganını

Gitmez âşık gözünden hergiz maşûk hayalî
Nitekim Zelha verir Yûsuf’un nişânını

Dirlik budur âşıka Maşûk yolunda öle
Sorarlarsa ayıdam âşıkın burhânını

Belkîs ile Süleymân aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermânını

Gökdeki Hârût-Mârût aşk için indi yere
Zühre yüzün göricek unuttu Rahmân’ını

Güzâf görmen siz aşkı kime uğradı ise
Sultânı iltir başdan yitirir hanmânını

Ferhâd bu aşk yolunda başın külünge tuttu
Hüsrev Şîrîn derdinden dosta verdi cânını

Leyla’yla Mecnûn işi acep gelir bu halka
Abdü’r’rezzâk terk etti aşk için îmânını

Zamâne vefâları cefâ kılar Yunus’a
Bir doğru yâr bulucak fedâ kılar cânını