Gönle tecelli edip Rabb’im şâir eyledi
Bile hikmeti verip dilim hikmet söyledi

Çoğuları aldandı gaflet oduna yandı
Duyanlar dilden sandı dilden kudret söyledi

Gece gündüz çalışıp hikmetlere karışıp
Hayırlarda yarışıp çokça gayret söyledi

Lâ İlâhe İllallah Muhammed Rasûlullah
İki değil bir Allah bunu âyet söyledi

Gönle ihlâs kâfîdir riyâ şirki hafîdir
Tevhid nûr’u sâfîdir bak hidâyet söyledi

Eren tevhidle erdi vârını Hakk’a verdi
Her yüzde Hakk’ı gördü hoş velâyet söyledi

Avam tevhidi bilmez vahdet yoluna girmez
Uzansa eli ermez çün şikâyet söyledi

Tevhid ilmin bilmeyen tevhidden ders almayan
Sözü Hakk’tan olmayan hep hikâyet söyledi

Lâ der İllâyı bilmez İllâ der fânî olmaz
Bekâdan koku almaz çok cehâlet söyledi

Açar sırları tevhid ehl-i sırdır muvahhid
Anlamaz sırrı zâhid hep rivâyet söyledi

Lâ fâ ile İllallah lâ mevsûfe İllallah
Lâ mevcûde İllallah ehâdiyet söyledi

Hoca dâhî bilmedi gülü vahdet sermedi
Canı başı vermedi bol hikâyet söyledi

Etti hoca çok vâ’az bağırdı avaz avaz
Nefsini bilemedi dili nefret söyledi

Yaratanını bilmez fakir miskini sevmez
Ekmek aşını vermez sözü pek sert söyledi

Bak hele sen işine düştü nefsin peşine
İsâr gelmez işine bak rehâvet söyledi

Âhir zamandır dedi doyuncaya dek yedi
Peygamber’i duymadı bilmez şehvet söyledi

Hoş Kur’ân’ın özünden Peygamber’in sözünden
Dökülenler dilimden İslâmiyet söyledi

İşledim ilmek ilmek başından sonuna dek
Cevherdir sözlerim bak sanma ebyat söyledi

Yunûsî’yim pek şaştım garip hallere düştüm
Hikmet peşinde koştum dilim hikmet söyledi