Âriflerin özünde irfân’a sevdâsı var
Münkirlerin irfân’la ezelden kavgası var

Hakk nice kul yaratmış âlemleri donatmış
Âbidlik zâhidlik hoş ârife sevdâsı var

Ledünni ilmi bilir hikmet yanında yürür
Hakk’ı ayânen görür zâhidin rüyâsı var

Lezzeti aşk tatmıştır nûr’u nûr’a katmıştır
Benliği bırakmıştır Hakk ile safâsı var

Hasta ezelden canı münkir nitsin irfân’ı
Anlamazsa Kur’ân’ı cahîmde cezâsı var

Anlamaz inkâr eder şeytân yoluna gider
Bilmez şeytân’lık eder ârife ezâsı var

Zâhid’lere söyleyin bizden selâm eyleyin
Aşkı inkâr etmesin aşka muktezâsı var

İrfân ehline bakın hor görmeyin ha sakın
Rabb’i ona çok yakın irfân’a sezâsı var

Gerçek ârif olanlar varlığın eyler fenâ
Nefyü ısbat ederek nefsinin ifnâsı var

Zâhidin bildikleri zühd ile takvâsıdır
Âriflerin gönlünde sadece Mevlâ’sı var

Habîbullah peşinde Habîb dâim düşünde
Ona benzemek için fakr ile fenâsı var

Tûl-ü emel yapmayıp nimetlere bakmayıp
Dünyâyı fânî sayıp dâimâ gınâsı var

Yunûsî dön yüzünü bağla Hakk’a özünü
İkrarla de sözünü ârifin rızâsı var