Bir şehadet sevdalısı. Ebu Akil. Bedir’den dönerken bile mahzun. Zafer kazanılmış ama o kavuşamamış şehadete. Uhud’da da kısmet olmamış bu paye. Nice büyük kahraman kanat açmışken cennete yine hasret kalmış Ebu Akil. Ve bir gün Yemame’de gün bugündür demiş. Kur’an ayaklar altında, yetmiş hafız şehit. Gün bugündür bugün de içemezsen o şerbeti talihine ağla ey Ebu akil. İlk hücumda en önde atılıyor harp meydanına. Ağır yara alıyor, kolu kopmak üzere. İnce bir nefes boğazında sadece giden ve gelen. İşte o anda İslam saflarında çatlamalar var. Sahabe feryatları geliyor harp meydanında. Bir yerde Nesibe’nin sesi duyuluyor, evlatlarını feda etmiş sıra bende diyor. Bir yerde Ammar haykırıyor gürül gürül. Ben ki Rasulullahın önünde savaştım bugün kaçar mıyım. Meydan alev alev yanıyor. Ebu Akil bir köşede can çekişiyor ve bir ses geliyor sahabeden=Ya Alel Ensar kerraten kekerrate Huneyn, ey şimdi bozguna uğrayan, ey geriye doğru adım atan Ensar, haydi yeniden hücuma geçin, tıpkı Huneyn’de olduğu gibi. Dalga dalga yayılıyor bu seda bütün bir meydanda ve işte tam o anda yerinden fırlıyor Ebu Akil. Yarasını unutmuş bir aslan gibi. Kanatlarındaki bağdan kurtulan bir kartal gibi fırlıyor yerinden. Dur diyorlar dur öleceksin. Duymuyor musunuz beni çağırıyorlar. Ey Ensar yardım günüdür. Yangın var söndürme günüdür Rasulullahın sancağı dalgalanıyor koşma günüdür. Nam-ı Celil-i Muhammedi sarsıntıda destek günüdür, yangın var ey Ensar. Duymuyor musunuz beni çağırıyorlar. Ebu Akil dünyayı bırakmış geride. Basıp ayağıyla kurtuluyor kendisine engel olan kolundan. Allah deyip atılıyor Ebu Akil ve dostları. Düşman bozguna uğruyor ve bir yüce dağ gibi yıkılıyor yere Ebu Akil. Vücudundan akan kan toprağa değil Muhammed İkbal’in elindeki şişeye gidiyor. Titremeyen kalplere heyecan, yaşarmayan gözlere yaş gönderiyor Ebu Akil. Dudakları bir şeyler söylüyor hâlâ. Hâlâ yüzünde derin bir hüzün. Sanki bütün kara bulutlar yüzünde toplanmış. Ya dağıldıysa İslam ordusu. Ya yıkıldıysa cephemiz. Müjdeler olsun ey Ebu Akil, zafer bizimdir, sancak düşmedi yere. Dağılıyor yüzünden kara bulutlar. Ruhunda eşsiz bir tebessüm. Ve diniyor hasreti Ebu Akil’in. Ve bize bir seda bırakıyor=Ey Ensar.