Thonë se erdhi kohë e v’shtirë
Mirëpo koha faj nuk ka
Pse në sy lotët jan ngrirë
Zemrat akull na u kan ba

Nuk lotojnë këta sytë e shkretë
As për t’vdekur as t’sëmurë
Vetëm gojët na kanë mbetë
E s’na flasin zemrat kurrë

E të dashnin’ pejgamber
Veç në dukje e pasojmë
E në vepra asnjëherë
Çka është lehtë ne veprojmë

As dashni as dhembshuri
Nuk pasojmë nga nuri i tij
As durim e as mëshirë
Se na duket e vështirë

zemrat akull na u kanë ba
nefsı ynë po na mashtron
sot nga brenda dıçka m’tha
ku je nıs’ e ku po shkon
zemrat akull në këtë jetë
po qysh s’mbet një pıkë dashnı
ı bëjmë zotıt ıbadet
por harrrojmë madhërınë e tıj

Gojët plot me dashuri
E në zemra shumë boshllëk
Pa më thuaj o njeri
A s’është ky munafikllëk?

Bëjmë gjithçka për simpati
Që të tjerëve t’ju pëlqejmë
Zot i madh, veç Ti e di
Sa shumë vetën e gënjejmë

E kur japim sadaka
Krejt dynjaja e kupton
E kupton oh një dynja
Se kush kujt po i ndihmon

O Allah ti na çliro
Nga ky burg i nefsit tonë
N’rrugë të drejt na udhëzo
Se na humbi rruga jonë

zemrat akull na u kanë ba
nefsı ynë po na mashtron
sot nga brenda dıçka m’tha
ku je nıs’ e ku po shkon
zemrat akull në këtë jetë
po qysh s’mbet një pıkë dashnı
ı bëjmë zotıt ıbadet
por harrrojmë madhërınë e tıj