Âlemlerin Efendisi ! “Levlâke” mazharı
Sâyende indi insana cennet anahtarı
Mîraçla açtın ümmete ulvî semâları
Sen’dendir insanoğluna Cebrâilî kanat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Cehlin avuçlarındaki taşlar selâmlıyor
Mazlumların gözündeki yaşlar selâmlıyor
Hicrette Sevr önündeki kuşlar selâmlıyor
Kurdun gönüller içre, muhabbetle saltanat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Her çağ Sen’inle asr-ı saâdet yudumlasın
Her kul peşinde hicreti bir bir adımlasın
Her gül, cemâl-i pâkini tekrar yorumlasın
Zîrâ güzelliğin Sen’in en mûtenâ sanat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Her sağ adımda bizlere rehber olur sesin
Rûyâların dahî bize rahmettir, Ey Emîn
Sen mağfiret ümîdisin ukbâda herkesin
Ukbâda Enbiyâ bile Sen’den sorar necat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Tavrın edepte zirvedir, ahlâkın en yüce
Dâim dilinde merhamet ispâtı üç hece
Geldin Sen; “ümmetî” diyerek, doğduğun gece
Rabb’im ve tüm melekleri etmektedir salât
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Sıddîk Ebûbekir gibi, Fârûk Ömer gibi
Osmân-ı pür-hayâ gibi, nûreyn sâhibi
Kerrâr-ı Murtazâ gibi, irfân tâlibi
Ashab bıraktın ardına doksan dokuz kırat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Kılsın revâ şu na’tımı, Allah, Habîbine
Lâyık değil şiirlerim Allah Habîbine
Bir arz-ı hâl sâdece sevdâ tabîbine
Sen’den alır şifâsını Sen’den bütün hayat
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat

Metheylemekten âcizim elbette şânını
Metheyliyor Hudâ nice Âyette şânını
Tâlî okur, cihâna tilâvette şânını
Kur’ân adıyla methin için gökten indi na’t
Sonsuz salât-selâm Sana ey Fahr-i Kâinat