Çünkü oldu yer ü gök emri tamâm
Diledi ol Hayy ü Bâkî lâ-yenâm

Taht tamâm oldu ana sultân gele
Mülk yaşandı pes ana bir hân gele

Pes yaratdı Âdem’i Perverdigâr
Tâ ki maksûd ola andan âşikâr

Mustafâ nûrunu ol Hayy ü Kadîr
Âdem’in alnında kıldı müstetîr

Okudu ol Nûr-ı Hakk hamd ü senâ
Virdi düpdüz ‘âleme hüsn ü behâ

Didi Âdem kim-dürür yâ Rab bu nûr
K’itdi cebhem üzre behcetle zuhûr

Didi Hakk nûr-ı habîbimdir yakîn
Ahmed ü Mahmûd ü hatmü’l-mürselîn

Mebde’-i kevneyn olan budur tamâm
İbtidâdan tâ bulunca ihtidâm

‘Âleme bu nûr ile verdim ziyâ
Pes bu nûr ile bulan bulur behâ

Hep tufeylidir bunun eşyâ kamu
Dostuna cennet adûsuna tamu

Durdu pes Âdem’de ol nûr sâl ü mâh
Sonra Havvâ alnına irdi çü-mâh

Göçdü Havvâ’dan çü Nûr-ı Mustafâ
Kondu Şîs’in alnına verd-i safâ

Göçdü menzil menzil ol nûr-ı Hudâ
Cismine vü rûhuna cânım fedâ

Nere kim kondu karâr itdi o nûr
Gamı gitdi buldu behcetle surûr

Zîrâ ol devlet hümâsıdır ey şâh
Kime salsa sâye eyler pâdişâh

Böyledir nakl-i sahîh içre haber
Hıfz edüp ol nûru hoş Rabbü’l-beşer

Kankı sulb u rahme kim kondu o nûr
Bulmadı şirk ü zinâ anda zuhûr

Seyredüp aslâb-ı tâhirden o şâh
Tâhirât erhâmına kondu çü-mâh

Kondu Abdullâh’a tâ Nûr-ı Nebî
Kim odur ol Şâh-ı Kevneyn’in ebi

Durdu alnı üzre gösterdi nişân
Ehl-i Mekke cümlesi gördü ‘ayân

Kim ki görürdü anı bî-ihtiyâr
‘Âşık olurdu hemân ol bî-karâr

Nice olmasınlar ana müşteri
Kim Cenâb-ı Hakk sever ol serveri

Ger bu söz denile tâ yevmü’l-kıyâm
Hak budur olmaya bir harfi tamâm