Senin ‘aşkın gerek bana niderem mâli vü câhı
Zîrâ kim ‘aşk ile buldular bulanlar dahi sen şâhı

Dilerem ‘aşkını gelsin bu benden benliğim alsın
Beni şöyle deli kılsın unudam sâli vü mâhı

Yürü ey zâhid-i mağrûr bize sen hiç öğüt virme
Sana seccâde vü tesbih bize bu derd ile âhı

Sana zireklik ü bilmek bu cümle hâli kâl kılmak
Bize hayrân u mest olmak tahayyür varalım râhı

Döküp varlığı geçmekdir fenâ mülkine göçmekdir
Gönül gözünü açmakdır ki göre yüce dergâhı

Göre yer gök dolu Hakk’dır kim hâkim-i mutlakdır
Hiç ansız nesne ne yokdur tehî görmen bu dergâhı

Çü evvel Hakk’dır âhir Hak çü zahir Hakk u bâtın Hakk
“Ve nahnü akrabu minküm” niçün olmazsın âgâhı

‘Âşık sen sözün uzatma bu gün gör yarın gözetme
Seni sen ana ısmarla ki devlet ire nâgâhî