Vücûd bir binâ durur, sırrı hikmet içinde,
Gönül bir bünyâd durur, nakd ol bünyâd içinde.

Gönül sultan hakim cân cümle iş ona kurban,
Dil dahi bir tercümân yürür kudret içinde.

Gönül oturur tahta, hükmeder Kâf’dan Kâf’a,
Nefis durmuş ırakta, meyli işret içinde.

Ol nefs kim cana uyar, manadan sanma duyar,
Her dem ona uymayan, bil inayet içinde.

Evvel kapı şerîat, geçse ondan tarîkat,
Gönül evi marifet, aşk hakîkat içinde.

Şerîat şîrîn olur, işitene hoş gelir,
Ne kim dilerse kılur ol şerîat içinde

Tarîkat cân yoldaşı, cân ile olur işi,
Tarîka giren kişi dün gün ibret içinde.

Marifet gönül ile, dün ve gün zârıyıla,
Söylesem gelmez dile, sırr-ı sıfat içinde.

Hakîkat aşktır ayân görsün o şebih beyân
Hakîkat donun giyen ağır hil’at içinde.

Şerîat sûret evi, tâata girer kavı
Âleme çıktı çavı ubûdiyyet içinde.

Tarîkat cana gelir tâatını cân kılur
Girmeyen ziyân kılur işbu devlet içinde.

Hakîkate erenler, hakîkati bulanlar,
Ne bahtlıdır canları, hep mahabbet içinde.

Her kim şerîat bile, hem okuya hem kıla,
Ol gerek kim er ola dün gün tâat içinde.

Ger tâat kılmaz ise üstâda varmaz ise,
Şer’îden olmaz ise adı lânet içinde.

Şerîat ona aydur ona abes ol addır,
Onun makâmı oddur, şol âhiret içinde.

Her kim tarîka gire, gerek mal terkin ura
Yola doğru can vere bu tarîkat içinde.

Ger doğru durmaz ise, mal terkin urmaz ise,
Yola can vermez ise, duymaz sohbet içinde.

Tarîkat onun değil, ol kılmış yolun melûl
Hak kılmaz onu kabûl bulmaz rahmet içinde.

Ger bahri olmaz ise, denize dalmaz ise,
Seyrânın bilmez ise, yoktur kıymet içinde.

Marifet gönül şehri, makâmın bulur fakrı,
Bahrî gerektir bahrî bu marifet içinde.

Marifet ondan ırak, onun değildir durak,
İşi olsa da yavlak, onun bu ad içinde.

Her kim hakîkat süre, kahrı lütfu bir göre,
İş aça doğru dura, bu hakîkat içinde.

Ger doğru durmaz ise, yoluna ermez ise,
Kahrı hoş görmez ise, adı yok ad içinde.

Onun değil hakîkat, ol devlet ol nasihat,
Evvel âhir akibet bulunca mât içinde.

Bu dört menzildir utan, ledün makamın tutan,
Oldur menzile yiten, tamâm murad içinde.

Ol menzile yitenin , dört nişanı var onun,
Ol nişanı kılanın, yeri rahmet içinde.

Suretin halka düze, Hakk’ın yolunda ize,
Çıka seyir eyleye, o semâvât içinde.

Tevekkül işi ola, kanaat aşı ola,
İnayet başı ola, nûr-ı rahmet içinde.

Kıyl u kâle mecâl yok, ol haldir ona kâl yok,
Hergiz ona ecel yok ezel ebed içinde.

İştir bunca âvâzlar dediğim manâ sözler,
Tapduk Yunus’u gözler bu vilayet içinde.