Bir maraz-ı mühlik sardi cihânı
Bu derdin âşikâr dermânı yokdur
Vîrân oldu halkın dâru’l-emânı
Zâhirde ta’mire imkânı yokdur

Ebnâ-yı Âdem’in dâr-ı dünyâda

Kalmadı râhatı mülk-i fenâda

Herkes helâkine olmuş âmâde
Bugün selâmetin nişânı yokdur

Nûr-i Muhammedî gözlerden gitdi

Kalblerden tevhîdin esrârı yitdi
Hidâyet diyânet seâdet bitdi
Ekser-i İslâmın irfânı yokdur

Îmân İslâm kaldı binde bir ferdde
O da gark olmuşdur bu bahr-i derdde
Dürr-i himmet vardır bazı bir merdde
Anın da elinde meydânı yokdur

Rûy-i zemîn rû-siyâhdır âşikâr
Fısk u fesâd ile dolmuş bî-şümâr
İ’tibâr bulmuşdur rezîl cefâkâr
Şeytân olan nâsın şeytânı yokdur

Bin üçyüz otuzbir târîh-i hicret

Kalmadı İslâm’da adâlet gayret
Tard ü teb’id oldu erbâb-ı himmet
Hele fütûhâtın derbânı yokdur

Fakîr hakîr sıbyan pây-mâl oldu

Zulm ü hakaretle âsumân doldu

Gülistân-ı dînin gülleri soldu
Tarîk-ı Kur’ân’ın kurbânı yokdur

LUTFİYÂ der yandım yakıldım n’idem
Bu bahr-i la’netde nereye gidem
Îmân gider küfür gelir dem-be-dem

Mü’mine ölmenin zıyânı yokdur