Bir maraz-ı mühlik sardı cihânı
Bu derdin âşikâr dermânı yokdur
Vîrân oldu halkın dâru’l-emânı
Zâhirde ta’mîre imkânı yokdur

Ebnâ-yı Âdem’in dâr-ı dünyâda
Kalmadı râhatı mülk-i fenâda
Herkes helâkine olmuş âmâde
Bugün selâmetin nişânı yokdur

Nûr-i Muhammedî gözlerden gitdi
Kalblerden tevhîdin esrârı yitdi
Hidâyet diyânet se’âdet bitdi
Ekser-i islâmın ‘irfânı yokdur

Îmân islâm kaldı binde bir ferdde
O da gark olmuşdur bu bahr-i derdde
Dürr-i himmet vardır ba’zı bir merdde
Anın da elinde meydânı yokdur

Rûy-i zemîn rû-siyâhdır âşikâr
Fısk u fesâd ile dolmuş bî-şümâr
İ’tibâr bulmuşdur rezîl cefâkâr
Şeytân olan nâsın şeytânı yokdur

Bin üç yüz otuz bir târih-i hicret
Kalmadı islâmda ‘adâlet gayret
Tard ü teb’id oldu erbâb-ı himmet
Hele fütûhâtın derbânı yokdur

Fakîr hakîr sıbyan pây-mâl oldu
Zulm ü hakâretle âsumân doldu
Gülistân-ı dînin gülleri soldu
Tarîk-ı Kur`ân’ın kurbânı yokdur

Lutfiyâ der yandım yakıldım n’idem
Bu bahr-i la’netde nereye gidem
Îmân gider küfür gelir dem-be-dem
Mü’mine ölmenin ziyânı yokdur