Okuyan ‘ilm-i ledünnü görmedi ak u kara
Çün melâik her nefesde dedi “lâ ‘ilme lenâ”

Açdı “ahbebtü en u’raf “sırrının ebvâbını
Hâsıl oldu ana sırr-ı gayre “mâ ‘allemtenâ”

İtdi ezber dört kitâbın ma’nâsın bir noktadan
Hızr-veş oldu mükemmel cümle fenni ol dilâ

“Ve’d-duhâ ve’l-leyli”nin nüktesini kıldı ‘ayân
Şems-i vahdetden semâ’-ı kalbine irdi zıyâ

Zâhir oldu cânına mefhûm-i emr-i “festakim”
Eyledi çün nûr-ı pâk-i Mustafâ’ya iktidâ

Buldu ‘izzet erişenler sâyesine ‘ârifin
Kim hevâ-yı lâ-mekânda her biridir bir hümâ

‘Ayn olursa ‘ayn-ı ‘âlem ger Fenâyî’ye n’ola
Kühl-i kudretden çekilmiş ‘aynına çün tûtiyâ