Ezelden âdet-i Mevla dostuna
Sevdiği kulunu mübtelâ eyler;
Alınca abdini kerem destine
Anı bir dert ile ibtilâ eyler.
****
Sabr ile selâmet buldu erenler,
Belâların baldan tatlı görenler,
Her ne gelse Hak’tan lezzet bulanlar,
Dergâhında ânı ictibâ eyler.
****
Her bir derdin elbet dermânı vardır,
Derman ise derde dâima yârdır.
Erbâb-ı derd olan bil, bahtiyârdır;
Derd ile kurbiyet intihâ eyler.
****
Derd o dur ki, kulu bahtiyâr eder;
Derdi derman olur, veremler gider.
Derdliye Mevla’sı merhaba eder,
Lutfi bu derd abdi zü’l-velâ eyler.