Bir gün yemeğe davet etti dostlarım,
Maklubeymiş yemek, bekle bir gör dediler.
Tepsiye çevirdiler koca bir tencereyi,
Yemek değil sanki âdeta şaheser

Pilav ve et buluşmuş,
Düğün pastası gibi.
Seveni sevmeyeni,
Buluşturan sofrada,
Sanki Sırlı bir alâmetti.

Bir vakit geçti böyle,
Bir dümen çevirdiler.
Maklube çevirmeyi,
En adi suç bildiler.

Oysa ki bir zamanlar,
Misafirler gelirdi.
Sofralar kurulurdu,
Besmeleyle yenirdi.

Neden sonra bir gün,
Aleyhte delil oldu.
En akıllısı dedi,
“Bu bir yemek değildir.”
Reyisi cumhura yapılmış bir darbedir.
Ehli vicdan gülüp geçti,
Maklubeli darbeye.
Ehli irfan anladı,
Asıl haltı kim yedi.

Savcılar sordu tek tek:
“Sen de yedin mi pilavdan?”
Savcım aman yalan olmasın,
Yemiştik hep beraber
Okulun açılışıydı,
Vâlinin teşrifiyle.
Baş köşede hâkim bey,
Sağında siz vardınız.
Gerisini söylemeyim aman,
Altıya üç alırsınız.

Böyle dediler bize,
Maklube delilmiş meğer.
Yiyene hapis şoku,
Kaşığı bir ay eder.

İzahı olmayanın,
Mizahı olur derler.
Mevlam görelim neyler,
Neylerse güzel eyler