Eylemez Mecnûn gibi Leylâyı hülyâ gönlümüz
Ol Züleyhâ-yı zamâna düştü şeydâ gönlümüz

Yûsuf-i hüsnünle ser-mest olduğum günden beri
Oldu bir Mısr-ı mahabbet seng-i hârâ gönlümüz

Dâne-i hâlin metâf-ı ehl-i aşk olmuş gibi
Eylemiş her köşesinde nakş u imlâ gönlümüz

Çehre-i gül-pâşın ettikçe tahayyül sînede
Şimdi olmuş âdetâ bir bâğ-ı ra’nâ gönlümüz

Mushâf-ı hâl-u hattından feyz-yâb olmuş ancak
Eylemiş tertîb-i suğrâ ile kübrâ gönlümüz

Etme vâiz nâr-ı dûzahdan hikâyet dinlemem
Olduğu içün mazhâr-ı esrâr-ı esmâ gönlümüz

Mest-i câm-ı bezm ü vahdet germ ser-i ES’AD gibi
Zümre-i rindâna girmiş bâde-peymâ gönlümüz