Devesiyle birlikte çölde yürümekte olan bir bedevi, güçlükle yürüyen ve susuzluktan dudakları kurumuş bir adama rastlamış.
Adam, bedeviyi görünce su istemiş.
Bedevi, devesinden inmiş ve ona su vermiş.
Suyu içen adam birden bedeviyi iterek, deveye atladığı gibi kaçmaya başlamış.
Bedevi, arkasından bağırmış:
Tamam deveyi al git ama bir ricam var, sakın bu olayı kimselere anlatma.
Bu isteği tuhaf bulan hırsız, biraz duraklayıp nedenini sormuş:
Eğer anlatırsan, bu her yere yayılır ve insanlar bir daha çölde muhtaç birini görünce, asla yardım etmezler.
Bedevi gibi derdimiz deve değil de kötülüğün yayılmaması olsaydı, millet olarak çok şeyi halletmiş olacaktık.
Ufkumuzda, şafak türküleri tütüyor olacaktı.
Kardelenlerimiz, çoktan yeşermiş olacaktı.
Menfaatimize göre değil, vicdanımıza göre yaşayacağımız bir hayat dileğiyle..!