Aceb bu derdimin bilsem emi ne
Ya bu zahmın cihânda merhemi ne

Ki bağrım kanı dem dem âhım ile
Karışmışdır akar gözüm nemine

Fedâ olsun benim bu bâkî ‘ömrüm
Erenler sohbetinin bir demine

Bu dünyâ dostlarının arasında
İrişmedik henüz bir hem-demine

Gelir her düğün ardınca delim yas
Cihânın şâdîsi değmez gamına

Şu kibr ü sihr ile göğe ağanlar
Görürüz ‘âkıbet girer zemîne

Ecel katında yokdur hîç tefâvüt
Kişinin bihterine vü kemine

Talâk virmiş-durur merdân-ı Mevlâ
Dü ‘âlem varlığının dirhemine

Yarının gussasın yiyen hakîkat
Hîç aldanmaz bugünün hürremine

Cefâya sabr iden irer safâya
Ki savmın sâim irer bayramına

Sehergâhın uyanmadım dirîgâ
Ki ‘ömrüm günü irdi akşamına

İlâhî derdinin dermânın ister
Tapundan bu Kemâl Ümmî kemîne

Hudâvendâ bizim suçlarımızı
Bağışla “sâdıku’l-va’du’l-emîn”e