Ârifin mutlak kelâmın duymaya irfân gerek,
Sırr-ı muğlaktır gönülde zevk ile vicdân gerek.
Bir hazînedir tasavvuf mâlik olmaz her hasis,
Bulmağa anı dü âlemde beğim sultan gerek.
Dürr-i yektâ kânını âlemde bulmak isteyen,
Bulmaz anı nehr içinde bahr-i bî-payân gerek.
Ma’rifet dâ’vâsın eden müddeî bilmez mi kim,
Dildeki dâ’vâya elde hüccet-ü bürhân gerek.
Ârif oldur halkı başına üşürmek istemez,
Gönlü cümle halk içinde hâk ile yeksân gerek.
Kibr-ü ucbun illetinden kurtulup sağ olmağa,
Bil tabîbin mâ’nâda Şeyhin senin Lokmân gerek.
Şöhret ıssı ma’rifet kenzini bulmaktır muhal,
Varlığın şehri senin baştan başa virân gerek.
Nefsi tamûsun sırât-ı şer’i ite bunda geçüp,
Kalp evi hep hûr-û gilmân cennet-i rıdvân gerek.
Söyleyip işittiği dahî görüp fikrettiği,
Üstüvâ-i arş-ı sırda hazret-i Rahmân gerek.
Her kaçan tûtîlere feth-i dehân ettik ol,
Lezzetinden tûtîler sözlerine nedmân gerek.
Geh hamûş olup dilinden kimse almaya cevab,
Geh açılıp şâd olup güller gibi handân gerek..
Gâh üns, gâh haşyet gâh rü’yet geh sucûd,
Gâh sahv-ü gâh mahv geh vücûd geh cân gerek.
Terkedüp cümle kuyûdâtı erişe sırfe ol,
Sırfe erse bir gönül içi anın ummân gerek.
Aradan iskât edip cümle izâfâtı hemân,
Hak vücûdu âşikâre gayrisi pinhân gerek.
Çünkü ârîdir izâfattan vücûdu dilberin,
Zevk-i küllî isteyen âşık dahi üryân gerek.
Mısrıyâ terk-i izâfât etmeğe lâyık olan,
Kümmel-i insân içinde bindebir insân gerek.
Üstüvayi arş-ı sırda hazreti Rahmân gerek