‘Âşıkam kevn ü mekânın nakşına dil vermezem
Sâdıkam rûy-ı zemînin bendine bil vermezem

“Küntü kenz”in sırrına çün mahrem oldu cânımız
Zât-ı Hakk’dan gayrıya meyl-i mukâbil vermezem

Dü cihânın mihnetinden gam yemezem yek nefes
Dem-be-dem zikrim “Hû”dur gayrıya gönül vermezem

Varlığım aldı benim yokluk ki bir var eyledi
Yokluğu yok vâra erdim vâra ma’zûl vermezem

Vâridâtın pertevidir dilimin şerh etdiği
Söylerem sözüm ‘ayân araya müşkil vermezem

‘Aşk ile dîzâr içün olmak fenâ fahrım-durur
Zühd ile gılmân içün ma’mûre gönül vermezem

İblîs-i la’în ider iğvâ diler bula zafer
Tevhîdim siper olupdur düşmana yol vermezem

Ol hakîkat bülbülüne di’n beri gelsin beri
Dost bâğına bâğbânem gayrıya ben gül vermezem

Der Sinân Ümmî okudum zikr-i kalbîden sebak
‘İlm-i esrârdır sözüm kâl ehline hâl vermezem

Ümmi Sinan