Ayş için bir turfa menzildir bahâr eyyâmı bâğ
Anda tutsun gonce-veş her kim ki ayş ister otağ
Gonceler açıldı seyr-i bâğ edin ey ehl-i dil
Kim görüp güller gönüller açılan çağdır bu çağ
Senden ey bülbül füzûndur bende mihnet fasl-i gül
Sensin ü bin tâze gül hâlâ ben ü bin tâze dâğ
Bâğa servim geldiğin bilmiş seherden şâh-i gül
Rûşen etmiş reh-güzârı üzre her yan bin çerâğ
Çekseler zencîr ile gül-zâre gitmen kim bana
Sünbül-i zülfün firâkından müşevveştir dimâğ
Mevsim-i güldür velî gitmen çemen seyrine kim
Ravza-i kûyun bana ol seyrden vermiş ferâğ
Mahrem olmaz rindler bezminde mey nûş etmeyen
Ey Fuzûlî çek ayağ ol bezmden ya çek ayağ

Fuzuli