Bir havâr eyleyin ilden illere
Gönül ravzasından civânım gitdi
Bir âteş-i cânsûz düşdü dillere
La‘l ü mercân ebrû-kemânım gitdi
****
Gülistân-ı dilden güller döküldü
Yâr yolunda yandım kaddim büküldü
Sahrâ-yı sîneme âteş ekildi
Güneş-veş server-i hûbânım gitdi
****
Meyân-ı kāmetde zerrîn kemeri
Güzeller içinde kudret kameri
Bahr-i meârifde hikmet güheri
Şeb-i vuslat mâh-i tâbânım gitdi
****
Gitdi o yâr ile ülfetin çâğı
Gülbe-i vuslatın söndü çerâğı
Âteş almış gönül yokdur durâğı
Taht-ı dilden mîr-i dîvânım gitdi
****
Yıkıldı eflâkin gönül kubbesi
Yıkıldı kalmadı zerre habbesi
Âteş düşdü yandı felek cübbesi
Seâdet bahş eder zemânım gitdi
****
Dağlasun dilleri dâğ-ı derûnum
Derûnumda yanar nâr-ı füzûnum
Şîr-i kahrın pençesinde zebûnum
Vâveylâdır dâru’l-emânım gitdi
****
Gülşen serâları düşman bürüdü
Kılınçlar kırıldı kollar çürüdü
Erler yüreğinde yağlar eridi
Derdim azdı elden dermânım gitdi
****
Lutfiya sen kesme ümîd Hudâ’dan
Ayırma gönlünü nûr-i hüdâ’dan
“Lâ taknetû” gelür yine sadâdan
Sen zannetme rahm-i Rahmân’ım gitdi

Alvarlı Efe Muhammed Lütfi Hazretleri