Bir şehere erişti yolum dört yanı düz meydan kamû
Ana giren görmez ölüm içer âb-ı hayvan kamû.
Bir hoş güzel yapısı var otuziki kapısı var,
Cümle şehirlerden ulu her yanı bağ bostan kamû.
Âb-u havâsı mu’tedil giren çıkamaz ay-ü yıl,
Dağları lâle ak kızıl bağlar gül-i handan kamû.
“Bir şehere erişti yolum dört yanı düz meydan kamû
Ana giren görmez ölüm içer âb-ı hayvan kamû.”
“ Bülbülleri nalân eder cân-u dili hayrân eder,
Bahçeleri seyrân eder her köşede hûbân kamû.
Eşçârda sazlar çalınır dallarda meyve salınur,
Sen sunmadan ol bulunur her emrine fermân kamû”
Kim Selsebil’den nûş eder rahik anı bihûş eder,
Tesnîm ebed sarhoş eder olur içen mestân kamû.
Bu dediğim Cennet değil anlara ol minnet değil,
Bunun sefâsı zevkine ehl-i cinân hayrân kamû.
Şehr-i hakîkattır adı, Hak sırrını bunda kurdu,
O sırra vâkıf olanı, Hak eyledi mihman kamû.
Olmaz anlarada hiç fesad buğz-u hased kibr-ü inad,
Cümle bilir yok asla yâd birbirine ihvân kamû.
Özleri canlaradan aziz sözleri ballardan leziz,
Yok anda sen, ben, siz ve biz birlik ile yeksân kamû.
Ol şehre Mürsel gelmedi, anları dâvet kılmadı,
Anlar yolu yanılmadı evsafları Kur’ân kamû.”
Hak mezhebi mezheberi, deryâ-yı zât meşrebleri,
Hâsıl kamû matlebleri, kadr içredir her an kamû.
Yoktur onlardan ihtilaf günden iyândır bî hilâf,
Her işleri Hak-ka muzâf ruh eylemiş Yezdân kamû”
Terk eylemişler kâl-u kil lâl olmuş anlara bu dil,
Her halleri Hak-ka delil hep mazhar-ı Rahmân kamû.
Gerçi sana bakıp gözü, sohbet eder söyler sözü,
Lâkin Hak-kı bulmuş özü, söyleştiği Furkân kamû.
Dünyâya anlar gelmedi, geldiyse de eğlenmedi,
Şeytân oları görmedi,anda olar pinhân kamû.
Ana girerse bir kişi gider gönülden teşvişi,
Başına bu devlet kuşu konan olur Sultan kamû.
Hemen ki ol şehre gelür her korkudan azâd olur,
Yollarda billerde kahr div-u peri şeytân kamü.
Dâr-ül emândır ol şehir lâkin girer yüzbinde bir,
Sanma ana dâhil olur hûr-u melek rıdvân kamü.
Kim ki o şehri özledi erenler izin izledi,
Adâb-ı Hak-kı gözledi irşâd eder Pîran kamû.
Ehlini bul ol illerin sarpın geçersin billerin,
Yırtar yalnız gideni kurd-u peleng arslan kamû.
Ehline anlar bellidür zirâ bilür bir ellidir,
Her birisi ahsen sıfat her müşküle bürhân kamû.
Gir Enbiyânın silkine bin bu vücûdun fülküne,
Kahreyle nefsin askerin gark eylesün tûfan kamû.
Var “Semm-e vech-ullâh” ı bul tâ görüne sana bu yol,
Senden sana eyle sefer kim idesin seyrân kamû.
Candan riyâzat-ı teap çeksin anı edüp taleb,
Olur riyâzat sonu derdlerine dermân kamû.
Çek sinene dağ üzre dağ şol hasta gönlün ola sağ,
Şâyed ola dağ üstü bâğ yâdlar ola yârân kamû.
Can ilidir vasfettiğim derd ile ta’rif ettiğim,
Bundan inüp döküldüler bu tenlere her cân kamû.
Gel tende koma cânını a’lâya çık bul kânını,
Lâyık mıdır insâna kim yeri ola zındân kamû.
Tut bu Niyâzî’nin sözün bunda aça gör gözün,
Birgün gidersin ansızın görmez seni giryân kamû.
Var ol hakîkat şehrine ir anda Hak-kın sırrına,
Dolsun senin de gönlüne deryâ olup irfân kamû.