Cânımın cism ile zevk-i ittisâli kalmadı
Âh kim sensiz dirilmek ihtimâli kalmadı
Şükrü li’llâh baht yâr oldu yetirdim tîğine
Başımın bir kılca boynumda vebâli kalmadı
İstedim ol mâha arz-i hâl edem hayret bana
Öyle gâlib oldu kim bir söz mecâli kalmadı
Bilmezem hâlin hayâlin kanda tasvir eyleyem
Dâğdan bir yer ten ü cânımda hâlî kalmadı
Her kimi gördünse gam üftâdesi tuttun elin
Veh ki benden gayrı bir gam pây-mâli kalmadı
Ey hoş ol ser-mest kim gönlünde zevk u şevkten
Âhiret endîşesi dünyâ hayâli kalmadı
Âferin ey câm kim sildin gönül âyinesin
Hâtır-i pâkinde dünyânın melâli kalmadı
Dürd-nisbet pâ-mâl-i kayddır her kim ki var
Bezm-i dehr içre harîf-i lâ’übâli kalmadı
Gör Fuzûlî aşk tuğyânın adem mülkün gözet
Azm-i küne et kim hevânın i’tidâli kalmadı

Fuzuli