Cemâlin nûruna nisbet cihân şemsi değil zerre
Denizler bahr-i cûdundan sayılmaz kemterîn katre

Şular kim mezra’-ı dilde muhabbet tohmunu ekmez
Yemez mahsûl-i ömründen o ‘âtıl bir şinik behre

Der ü dîvârının taşın edinse bir gedâ mesned
Bulur kalbinde istiğnâ baş eğmez ‘âr edüp dehre

Kanâ’at Kâf’ına Ankâ olupdur sâil-i bâbın
Ne turfe ger temellük etmese onlar seg-i şehre

Beriyye kumları ‘addınca sûret hâcısın saymaz
Hesâba Ka’be-i kûyinde bir kerre eden ‘umre

Gedâ iken şehâ hân-ı Halîl’e ide mi reşki
İrenler hırmen-i ‘irfânın içre tâne-i bürre

Habîbâ âsitânın seglerinden kim olur ma’dûd
İrişüp kadr-i vâlâya müebbed şâh olur ‘asra

Şehâ bahr-i ‘ulûmundan nevâle irişen ‘âşık
Akar mı su gibi her köy kenârından akan nehre

Keremler eyle sultânım kapın kıtmîridir Şemsî
Onu reddetme bâbından rübûde olmasın gayra