Sînelerde koklanıp okşanacak tomurcuk,
Üfül üfül esen o temiz râyihasıyla.
Yaradan’ın en büyük armağanıdır çocuk,
Masmavi dünyası, neş’e tüten havasıyla…

Millet ulu bir çınar, çocuksa bir çekirdek,
Salar sürgünlerini has toprağın bağrına;
Onu işlemek arzdan altın çıkarmaya denk,
Doyulmaz böylesinin balına kaymağına…

Çocuk bir neş’e kaynağıdır yuvada inan!
En tatlı nağmeler gibidir soluğu-sesi..
Çocuksuz yuva eksik, onsuz mutluluk yalan,
Cennet meltemleri gibidir onun nefesi…

Goncalar gibi tebessüm eden çehresinde,
Her zaman ayrı bir güzellik tüllenir durur..
Çocukla seslendirilen hayat bestesinde,
Ebediyet âleminden şarkılar duyulur.

Yuva bir çöldür o filizleninceye kadar,
Çocuk cıvıltısıyla yuva Cennet’e döner..
Rahmet her yerde yaşlıyı ve çocuğu arar.
Çocuksuz yuvaya ne lütuf ne rahmet iner.