Değme bir andığımda yürek yerinde durmaz
Nice kim anı anam gönlüm hiç karar kılmaz

Bana derler oturgıl bir yerde sebat urgıl
Sebatın andan iste gönlümü bana vermez

Aşk hod deniz misâli mevci kapar gönlümü
Yüz bin tefekkür itdim endişem ana irmez

Sermâyem gönül idi aşk irdi yağmaladı
Cânımın derdi oldur görmeğe destûr virmez

Kime şikâyet idem kim koyup kime gidem
Yine ana varayım yüreğim ayrı varmaz

Aşk burcundan inerim zamâneye dönerim
Aşkdan artık pişeyi Dost bana revâ görmez

Gark oldum aşk mevcine deniz teferrücüne
Aşkdan çıkmayan gönül ayruk kendine gelmez

Said n’ider pişeyi kaçan kor temâşâyı
Aşkdan temâşâ duyan ayruk pişeye varmaz