Eren çü sevmedi dünyâyı sevme sen dahi yir
Değil-dürür zîrâ ârâm idesi yir bu yir

Anın içün bunun adı olup-dürür dünyâ
‘İzz ü nâz ile besler seni velî döner gerü yir

Nedir misâli zemînin bir aç ejderhâ
Ki halkı yutmak ile olmadı vü olmaz sır

Ko besleme bu teni mâr u mûr u ‘akreb içün
Nice harîr ü nice şürb ü çerb u biryânı yir

Kanâ’at eyle dilersen kim iresin gence
Mübeddel eyle kamu varlığını yokluğa vir

Dur örü nice yatarsın ki kârubân göçdü
Yarağın eyle tîz ol yoldaş ile menzile ir

Metâ’-ı zâdını sakla ki yol korkuludur
Yürü ayağını depret öğünü başına dir

Bu gülsitânda ne güller kalır be bülbüller
Bu mîşe içre ne kaplan kalır ne dilkü ne şîr

‘Ali vü Hamza çün ki bu meydânı tutmadı
Dime ki ben beğ ü bâyem ya pehlivân-ı dilîr

Bu dünyâ kimseye kalmadı hem bize kalmaz
Çü ‘âkıbet gideriz bâri vârıgörelim ir

Gel işbu pendi Kemâl Ümmî’den kabûl eyle
Özü hakîrine bakma sözün işit ki ne dir