Ey birâder olma gamnâk yarının rızkı içün
Ki ölüm vardır gice gündüz hemân anı düşün

Hem düşünme geçmişi gelmez giden ‘âdet değil
Her ne ki virdiyse Rezzâk yi kanâ’at it bugün

Ölümü çok zikr iden dünyâya bakmaz istemez
İdemez ‘avrat u oğlan hem ol âgâhı zebûn

Fahr-ı ‘âlem ölümü çok zikr idin dimiş bize
Dahi lezzetler yıkıcı mevt dimiş ol zû-fünûn

Kesbi terk itme anı Mevlâ bize kılmış sebeb
İt müsebbeb rızkı kesb it yi yidir olma harûn

Tanrı virmiş bir sebeb her birine halkın kamu
Kesbe sa’y iden olur fakrın hümûmundan masûn

Di Hudâ’dır rızkı viren itme kesbe i’timâd
Rızkı Hakk’dan bilmeyen bî-çârenin fi’li cünûn

Eyle tevhîde devâm âbdestli âbdestsiz dahi
İdüp istiğfârı yüz kez tevbe suyu ile yun

İtme kullukda kesel uyma revâfız sözüne
Şer’a ta’zîm itmeyen mülhid behâimden de dûn

Bunu her kim ki okur ya işidir ana Hudâ
Vire cennetde ni’am kim görmemişdür hîç ‘uyun

Cem’-i dünyâ eylemekden kıl hazer olma harîs
Çün kifâf mikdârı ni’met artığıdır nâr-ı nûn

Eyle iksâr zikr-i mevti dâimâ Kuddûsîyâ
Ki olasın hubb-ı dünyâdan emîn safî-derûn