Ey cevâhir isteyen gel kâna erdi cân yine
Cân içinde gör nice cânâna erdi cân yine

Ol “ene’l-Hakk” dârını seyr eyleyüp Mansûrlayın
Kalmadı sabrı gidüp kurbâna erdi cân yine

Yûsufun hüsn-i hayâlinde iken Ya’kûblayın
Mısr iline şâh olan sultâna erdi cân yine

Mevci durmaz sad hezârân dürleri taşra atar
Kalmadı benden eser ‘ummâna erdi cân yine

Hamdülillâh çok şükür maksûduma erdim bugün
Bî-nişân u lâ-mekân pinhâna erdi cân yine

Ey kelâmullâhı münkir “lâ” deyüp olma şakî
“Küntü kenz”in sırrına mihmâna erdi cân yine

Kendi rûhumdan size nefh eyledim diyen ‘ayân
Kalmadı şekkim ki Hû ol hâna erdi cân yine

‘Aşk içinde kalmadı sabra vücûdun tâkatı
Tevhîdin esrârına hayrâna erdi cân yine

Bu Sinân Ümmî za’îfi terk edüp oldu revân
‘Azm edüp sır iline Rahmân’a erdi cân yine

Ümmi Sinan