Ey cihâna dil veren ‘azmin kanı Rahmân’ına
Pâdişâhından habersiz gel beri dön Hân’ına

Çünki ol yâr ile evvel ‘ahd ü peymân eyledin
Ey kılan ‘ahdi fenâ kavlin kanı peymânına

Seni insân eyledim deyü öğer ol Pâdişâh
Andan artuğa gönül vermek düşer mi şânına

Ger sen anın ‘aşkı derdin bâşına tâc etmedin
Ehl-i erkândan habersiz hayf ola erkânına

Aç gözün kaldır hicâbı gayrıdan gel gayrete
Yâd olasın biliş iken sen ebed mihmânına

Dü cihânı terk edenler ‘aşka mihmân oldular
Gel şikâr eyle sen anın derdine dermânına

Gel fenâdan ön fenâ ol kim ziyân etmeyesin
Rü’yet-i Hakk görüne şâyed senin seyrânına

Mâsivâdan rûhunu pâk eyleyen sâdıkların
Himmeti bahrına dal kim eresin ‘ummânına

Ey Sinân Ümmî kamer devrinde devrân eyledik
Ermeye zulmet hicâbından kalan devrânına

Ümmi Sinan