Ey dâris-i dershâne-i üstâd-ı kifâyet
V’ey vâris-i gencîne-i esrâr-ı velâyet

Ders aldığın üstâd-ı ezel Şâh-ı Risâlet
Etmiş seni ol Kevser-i havzıyla sıkâyet

Ser-halka-i tullâb-ı debistân-ı Alî’sin
Bu ümmet-i merhûmeye ey son gelen âyet

Bir mürşid-i pür-feyz ü futûh ‘âlî-himemsin
Feyzin yedi iklîme tamâm etdi sirâyet

Mevlâ seni mehdî-i zamân eyledi halka
Mevrûs-i pederdir sana ekvâna vesâyet

İsminle müsemmâsın efendim ki müsellem
Mağlûbdur a’dâ sana bi’l-‘avn u ‘inâyet

İsminle de cisminle de sen şîr-i Hudâ’sın
Meşhûrsun etbâ’ını etmekde himâyet

Kılmış seni Hakk ‘azze ve cell Şeyh-i Muzaffer
Bir kerre gören zâtını bulmakda hidâyet

Sûretde de sîretde de Gavsü’s-sekaleyn’e
Benzetmede keşf ehli değil ehl-i rivâyet

Ey gülşen-i Cerrâhiyye’nin verd-i besîmi
Bûyinle ferahlandı ecânib de be-gâyet

Fahr etse gerek Pîr-i Azîz’in de seninle
Ahvâl-i fazîlânen edildikçe hikâyet

Hôr olmaya mahkûm olur elbette ki her kim
Etmezse senin hâtır-ı ‘âlîne ri’âyet

Kıtmîr olabilmek ne büyük mazhariyyetdir
Bâbında senin ey şeh-i kürsî-i dirâyet

Hikmet kulun ‘ısyân u zünûbuyla mu’arref
Tûbâ yüce dergâhına kelb oldu nihâyet