Ey dil misâl-i âyînedir sâf sînemiz
Yok kimseye ‘adâvetimiz buğz u kînimiz

Fakr u fenâ memâlikinin şehriyârıyız
Pürdür nükûd-ı gussa vü gamla hazînemiz

Teşvîş-i fakr u fâka ile olmazız melûl
Çün dilde ‘aşk-ı yâr gibi var defînemiz

İtmez muvâfakat Şeyhî’ye hayfâ ki rûzgâr
Kaldı miyâne-i lücce-i gamda sefînemiz