Ey dilârâ sen ki bir şahdânesin
Hüsn ile ekvâna bir yekdânesin

Nefs-i bağrın bir sedeftir ki şehâ
Açtı Fahriyle gönül dürrdânesin

Kırmış âşık dil denen humhânesin
Sekrile açmış dil-i virânesin

İtirâf eyler kalem acziyyeti
Şol beyân-ı Şeyh Rıza efsânesin

Dergeh-i Pirde olup hizmetnişin
Etti tâmir aşkla tevhidhânesin

Dâderinden devralınca nevbeti
Gösterir ahlâk-ı ferzendânesin

Çünkü elyâk-ı neseb bir Şeyh idi
Etti memnun cedd-i ârifânesin

Tab’-i Hassân ile doldu her sözü
Etti ol Şah nutk-i mürşidânesin

Kim nezâket menbaı kavli kılar
Hoş şifâyâb cümlenin dil yâresin

Mahv edip binâ-i nefsi mahv ile
Kıldı mâmûr şu gönül kâşânesin

Kalmadı hiç pak bedende lahmecik
Etti ifnâ şol saâdethânesin

Mürg-i Mevlâ olmuş idi ol şehen
Mevtidir remzi dil-i mürgânesin

Uçtu Hûya Hû ile ankâ olan
İsm-i Hu tezyîn eder dilhânesin

Şeyh Rızâeddin Efendi! pâyine
Düşmüş âlem çünki bir arz-hânesin

Şol nücûm-i izzetin ahlâkını
Bağrına nakşeyleyen asmânesin

Haşre dek ger söylesem eltâfını
Doymam hâşâ rehber-i merdânesin

Kim Rızâeddin Yaşar bendi ise
Mahrum etmez ol şehen divânesin

Medhiyâ tut dâmenin ol rehberin
Terkeder mi sen gibi bîçâresin