Ey dirîgâ bilmezem kim menzil ü râhım kanı
Kârbândan girü kaldım zâd u hem-râhım kanı

Mürşide uyup giderken uyku almış gözümü
Rahtımı tarrâr iletmiş bâr u bûngâhım kanı

Karanu oldu kamu ‘âlem bana uş yalınız
Dün gün eydüp inlerem kim güneş ü mâhım kanı

Derd ile âh itdiğimce yüreğim kaynar taşar
Ağlaram çağlar gözümden yaş ile âhım kanı

Ben bu zindân içre mahbûs u garîbem key hakîr
Ol tükenmez hânumân u milket ü câhım kanı

Da’vâ-yı bâtıl kılaram ehl-i ma’nâyem deyü
Bî-haber gâfil yürürem Hakk’dan âgâhım kanı

Ey ‘aceb ben niçe kulam kime kulluk kılaram
Perdelerden geçemezem kim görem şâhım kanı

‘Âcizem yol varmağa kaldı işim yalvarmağa
Fazlını kılsa kılavuz bana Allahım kanı

Gerçi adımdır Kemâl Ümmî velî noksân özüm
Ad u kâle göre hâl ü gâh-ı bî-gâhım kanı

Kanı dostu kirtü sevmek hem kamu dostlarını
Ya anın düşmenlerine buğz u ikrâhım kanı