Ey dostlar, haraplıkta uyuçtu başım;
Eyleyim şimdi hasb-ı halimi, beyan şimdi.
Kervan gitti çar-çabuk menzil aştı
Hevesli olup eyledim âh ve figan şimdi.

Merkep yaralı, yüküm ağır, kendim gamlı
Hasret ile akıl ve şuurum gitti temkin;
Geçip kervan gözden kayboldu mu ki?
Gideceğim yeri bilemem ne yan şimdi.

Boşuna geçti sahibsiz ömrüm rezillikte
Hiç olmadım zaman tersi Allah yolunda
Daima yürüdüm nefsim için kölelikte
Her ne işlediğim sevdalarım ziyan şimdi

Bu durumda o Azrail gelse ansızın
Sıcak bedenden canı alır vah ne yazık
Şeytan alıp imanımı, eyler rezil
Kardeşler, ara yolda kaldım şimdi.

O durumda söz söylemeğe yoktur derman
Sönüp kalır vücud içinde iman mumu
Kızıl gül gibi yüzün olur saman misali
İhtarlayıp oldun yer altında gizli şimdi.

Kadın-evlat, büyük-küçük toplanıp gelir
Miras diyerek mal ve mülkünü bölüp alır;
İt gibi sürüyüp kara yere seni gömer
Lokma yapar karış adlı yılan şimdi.

Gel ey korkak, bu işlerden haber al
Tevbe eyleyip daima Allah’a doğru var
Kul Hoca Ahmed, dünyalıktan geçip yan
Meğer kıla Pir-i kamil nazar şimdi.

Hoca Ahmet Yesevi