Ey gâfil uyan uykudan niçe yatursun durma dur
Doğru yola gir ol Hakk’a nezdîk ol andan olma dûr

Mevlânâ inanmaz mısın korkuban utanmaz mısın
Ya mürşide tınmaz mısın kim yol u menzil kandadır

Gafletden uyanmaz mısın dünyâdan usanmaz mısın
Hiç ölümün anmaz mısın hey niçe bu cehl ü gurûr

Niçe niçe nefs ü hevâ niçe niçe sehv ü hatâ
Niçe niçe zerk u riyâ niçe niçe fısk u fücûr

Çün saġ u dirisin dahi terk eyle buhli ol sahî
Var ‘ibret ile bak ahî kim n’olmuş asḥâb-ı kubûr

Hakk’dan gelen zahmetlere sabr eyle ir rahmetlere
Hem virdiği ni’metlere şükr it ki artıra Şekûr

Sapma yolundan bir karış ko şerri hayr işe karış
Gönül yıkup alma karış hâtırlara gir hayme kur

Gel tevbeye dâim di kim estaġfirullâhe’l-‘azîm
Kahr eyle şeytâni’r-racîm boynunu “lâ-havle”yle bur

Dime ki çoḳdur yazığım bu yolda yoḳdur azığım
“İn yentehû yuğfer lehüm mâ ḳad selef” didi Gafûr

Hakk kapusuna gel berü kesme ümîdin ne kayu
Çün buyurur “lâ taknetû min rahmetillâh” ol Gafûr

Dost adını getir dile dâim anı andan dile
Sen tâlib ol kim cidd ile matlûbı isteyen bulur

Geç dünye-yi mekkâreden götür hicâbı aradan
Ger diler isen Yaradan gör yine gayrı terkin ur

Ḳıl zât-i pâk içün yarak geç sâyeden kılma durak
Ne hulle tâc u ne burâk iste vü ne cennât u hûr

Ana ṭap ey ehl-i temîz kim fadlı var yüz bin deniz
Bir katredir anda sekiz uçmaḳ dolu hûrî kusûr

Çün ağlayarak varasın ol Hazret’e yalvarasın
Hakkâ ki bin yüz karasın bir damla göz yaşıyla yur

Ṭerk it Kemâl Ümmî seni görmek diler isen anı
Ben dime kim ancak beni ol ulu şâha yaraşur

Ṭutma küdûret ol safâ kılar isen ‘ahde vefâ
Her rencine ola şifâ kalbin ü kabrin dola nûr