Ey gönül bak kâinâta gör cihânın hâlini
Âhir olmuşdur zamânın va’desi gözle bunu

Zîrâ çok türlü ‘alâmetler belirdi yer yerin
Meşrik u mağrib arası giydi cehlin zulmunü

Fakîrin hâlin sorarsan pür-şikâyet Tanrı’dan
Hırs-ı nefsin iğvâsıyla şeytân almış sabrını

Hubb-i dünyâ balçığıyla yapdı hayrın kapusun
Şaplamışdır hırs u gaflet ağniyânın gönlünü

‘Âlimin ‘ilmin sorarsan şöyledir bahsi müdâm
Ebced öğrense bir oğlan satmak ister ‘ilmini

Hırs-ı dünyânın elinden bak mürîdin cengine
Açmak isterler meşâyih perdesinden sırrını

Pîrlerin gönlünde yokdur hergiz ölüm korkusu
Sanki şol hûb zamândır gözler isen kavlini

Ne hâtunlarda hayâ var ne kız oğlanda edeb
Ne yiğitlerde kemâlât var göreler fi’lini

Mescidin kapularına yapdı evler ‘ankebût
Çün cemâ’at yok imâmın te’sir etmezdir ünü

Pâdişâhlar dürdü ‘adlin defterin yakdı oda
Saçdılar beğler hâkimler halka zulmün odunu

Zulm ü gafletden cihân uş tutuşup par par yanar
Gussasından kimse bilmez kimsenin ahvâlini

‘Ârif olan bildi İblîs çerisinin cengini
Her kişinin üstüne kıldı havâle cehlini

Fâ’il-i mutlakdır ol Hakk kün fe kân emrindedir
Her ne isterse kılar ol kimse yığmaz hükmünü

Lutf anındır kahr anındır derd anın dermân anın
Lutf içün kıldı havâle kullarına kahrını

Ey Sinân Ümmî nazar kıl olma tevhîdden cüdâ
Pâdişâhlar pâdişâhı yeğ bilir ef’âlini

Ümmi Sinan