Ey gönül bîgânesin sen senden oldun bî-haber
Uş yalınız kalasın kârbândan oldun bî-haber

Bu cihânın nakşına çün sen seni kıldın fedâ
‘Âlem-i asliyyede Rahmân’dan oldun bî-haber

Dem-be-dem nefsin dîvine bende vü bî-çâresin
Gör sana mihmân olan Sultân’dan oldun bî-haber

Sen meğer ‘ömrünü yellere verüp kıldın hebâ
Hakk yoluna zikr ile dur andan oldun bî-haber

Nice serhôş eyledi gör seni İblîs sücüsü
‘Aşk şarâbın nûş iden hayrândan oldun bî-haber

Mihnet ile bu fenâda cânına kıldın cefâ
Dost iline sırr ile seyrândan oldun bî-haber

Başını bend eyledin bir ahıra hayvân gibi
Bülbülün gülzârdaki zevkinden oldun bî-haber

Sen bu nefsin zulmetinden kaldın uş hôr u zelîl
Ey dirîgâ derdine dermândan oldun bî-haber

Hey utanmaz nice bir gafletdesin bir dem uyan
Hakk Te’âlâ emrine fermândan oldun bî-haber

İstemedin rûz u leylî derdinin dermânını
Fırsatın elde iken Lokmân’dan oldun bî-haber

Uydun irşâdına nefsin sen meğer hannâs ile
‘Âleme rahmet kılan Rahmân’dan oldun bî-haber

Bu Sinân Ümmî za’îfin âh edüp ağladığı
Şol sana yol gösteren burhândan oldun bî-haber

Ümmi Sinan