Ey musavvir yâr timsâline sûret vermedin
Zülf ü ruh çektin veli tâb ü tarâvet vermedin
Aşk sevdâsından ey nâsih beni ben eyledin
Yok imiş aklın bana yahşi nasihat vermedin
Dün ki fırsat düştü hâk-i der-gehinden kâm alam
N’oldu ey göz yaşı göz açmağa fırsat vermedin
Göz yumup âlemden isterdim açam ruhsârına
Cânım aldın göz yumup açınca mühlet vermedin
Bu mudur rahmim ki hâlin eyler iken kasd-i cân
Çıktı hattın kim anı ben’ ede ruhsat vermedin
Verme hüsn ehline yâ Rab kudret-i resm-i cefâ
Çün cefâ çekmekte aşk ehline tâkat vermedin
Ey Fuzûlî öldün efgân etmedin rahmet sana
Rahm kıldın halka efgânınla zahmet vermedin

Fuzuli