Ey vücûd-i kâmilin âyine-dâr-i feyz-i Hak
Âsitânın kıble-i hacât-i erbâb-i yakîn
Ey kemâl-i re’fetin ser-mâye-i emn ü emân
V’ey cemâl-i şevketin pîrâye-i dünyâ vü dîn
Hüsn-i re’yin âf-tâb-i âlem-i sıdk u safâ
Hâk-i pâyın menşe-i cem’iyyet-i rûy-i zemîn
Gelmemiş bir sen kimi Pâkîze-tînet âleme
Tâ binâ-yi âlem etmiş nakş-bend-i ma’utin
Mesned-i Nûşirevan’dır buk’a-i Darü’s-selâm
Sensin istihkâk ile Nûşirevân’e câ-nişin
Cismdir ma’nîdeBurc-i Evliyâ sen ruh-i pâk
Bir nigindir hitta-ı Bağdad sen nakş-i nigîn
Serverâ yüz olmuş nevâl-i ni’metinden behre-mend
Âferîn ey şehr-yâr-i mülk-perver âferîn
Ben ki bir kem-ter du’â-gûyum nazar saldın bana
Koymadın hâk-i mezellette kalam zâr u hazîn
Zâyi iken kadrimi bildirdin ehl-i âleme
Tîre iken eyledin hâk-i vücûdum anber-în
Ebr-i lutfun kıldı hâr-i huşkümü gül-berg-i ter
Feyz-i cûdun kıldı eşk-i hârımı dürr-i semîn
Ni’metin şükrü bana farz etdi izhâr-i senâ
Şefkatin tavkı beni kıldı gulâm-i kem-ter-în
Gam değil ehl-i garez eylerse benden men’-i hayr
Gam değil ehl-i hased bağlarsa ben miskîne kîn
Rûzgâr ile benim maksûdumu hâsıl kılıp
Ol ki men eyler olur bed-hâh-i Rabbü’l-âlemîn
Hiç şey yok kim yeter maksûda kalmaz nâ-ümîd
Hırmen-i eltâfında olan hûşe-çin
Var ümîdim mihr ü mah ettikçe devrân olasın
Kâm-yâb ü âm-rân ü kam-bahş ü kâm-bîn

Fuzuli