Eyâ Deccâl Hak-kın takdîri bil hergiz bozulmaz,
Ezel levhindeki yazı silinmez hem yuyulmaz.
Ne denlü sâ’y edersen et sonunda hep hebâdır,
Çamurdur havzının içibulandıkça durulmaz.
Gönül durulmadıkça âlem-i gaybin şemûsu,
İçini eylemez aydın karagûsu sürülmez.
Ne denlü gayriyi ağlatsa bir kimse anı da ,
Mukallib ağlatır sonunda aslâ yüzü gülmez.
Durur kendisi yok gibi işin işler hafâda,
Alan veren odur, kendisi mahfîdir görülmez.
Neam zâhir dürür gözlülere, âmâya mahfî,
Anı zâhir gören işini bozmağa yorulmaz.
“Zarâfetle bu Mısrî’den haber alsam dime hiç,
Hak-kın sırrı emîn olmayana bil kim denilmez.”