Eyâ Deccâl Hakk’ın takdîri bil hergiz bozulmaz
Ezel levhindeki yazı silinmez hem yuyulmaz
Ne denlü sâ’y edersen et sonunda hep hebâdır
Çamurdur havzının içi bulandıkça durulmaz
Gönül durulmadıkça âlem-i gaybin şemûsu
İçini eylemez aydın karagûsu sürülmez
Ne denlü gayriyi ağlatsa bir kimse anı da
Mukallib ağlatır sonunda aslâ yüzü gülmez
Durur kendisi yok gibi işin işler hafâda
Alan veren odur, kendisi mahfîdir görülmez
Neam zâhirdürür gözlülere, âmâya mahfî
Anı zâhir gören işini bozmağa yorulmaz
Zarâfetle bu Mısrî’den haber alsam dime hiç
Hakk’ın sırrı emîn olmayana bil kim denilmez