Çün irişdi on ikiye sinn-i Şâh
Bedre yaklaşdı cemâli oldu mâh

‘İffet ü sıdk ile buldu şöhreti
Nûra gark idi mübârek tal’ati

Anda hatm olmuş idi hilm ü hayâ
Diye idin bu melekdir güyiyâ

Bâtıla meyl itmedi ol bahtiyâr
Dîn-i İbrâhîm’i itdi ihtiyâr

Varmadı büthâneye ömrünce ol
Gerçi tahrîk eylediler nice ol

Hamri medh itdikçe şübbân-ı Kureyş
Anı zemm eylerdi ol hân-ı Kureyş

Dir idi kim ‘akl ile mâla hasâr
Vireni ‘âkıl ider mi ihtiyâr

Gör o sultân-ı hadîs-i sinn iken
Sözleri câmi’dir anlarsan sühen