Gel imdi mevtini yâd et hemîşe
Nedâmet olmaya tâ sana pîşe

Bulısardır bunun yâdıyla insân
Bekâda rûh u reyhân hûr u rıdvân

Yolum düş oldu kimyâ ma’denine
Elin aç tâ sunam sana nümûne

Bu mevtin zikri üç kısm oldu dinle
Birin birin diyem hıfz edüp anla

Birisi gâfilin zikridir anı
Kaçan ansa yanar cisminde cânı

Ki şehevâtından ayırır anı mevt
Olur lezzât-ı dünyâ kendinden fevt

Ayırır yâr u dildârından anı
Çıkarır kasr-ı gülzârından anı

Çü tıfl-ı nefsi fikr eyler fıtâmı
Tahammül etmeyüp anlar garâmı

Bu ma’nâdan düşer gönlüne haşyet
Olur mevtine kârih zî-fazîhat

Ne cürmün yâd ider ne seyyiâtı
Ne tevbe fikr ider ne fâitâtı

Bu nev’a zikr ile çün hubb-ı dünyâ
Tenezzül bulmaya kalbinde kat’â

Müfîd olmaz bunun gibi tezekkür
Tefekkür ver Hudâyâ sen tefekkür

İkinci tâibin zikridir anı
‘Ayân idem sana andan nişânı

Ki yâd itdikçe mevtin tâib-i şâb
Dolar kalbine havf-ı Rabb-i Tevvâb

Sebât üzre olur ol tevbesinde
‘Azâbın görmeye tâ türbesinde

Olur hem tâ’atinde cüst u çâlâk
Ki ‘ukbâ mezra’ıdır sâha-i hâk

Ki ferdâ ger girem zîr-i zemîne
Bulurum anda a’mâlim defîne

Bu zikrinden olur bunlar netâyic
Netâyicdir olan aslü’l-havâyic

Vasat hâlinde budur zikr-i makbûl
Onu tahsîl idegör kalma mağlûl

Üçüncü ‘ârifin zikridir anı
Beyân idem zuhûr ide nihânı

Çü vuslat mev’ididir mevt-i ‘ârif
Bu ma’nâdan vefâdır fevt-i ‘ârif

Kaçan mevtin anar ferhân olur ol
Ki ana tuhfedir şâdân olur ol

Ana ‘illet safâdır sıhhatinden
Beşâretler duyar ol rıhletinden

Bu yüzden gussasıdır ‘ayn-ı şâdî
Çü bulur nâ-murâdîde murâdı

Esîr olmakdadır âzâdı anın
Olur iflâs içinde zâdı anın

Görenler cennet içinde meâbın
Beden zindânının ister harâbın

Kafesdir ten demâdem mürg-ı cânı
Anı bozmak diler bulsa amânı

Anınnçün İbn-i Hallâc ol derûnu
Dir idi yâ sikâtî uktulûnî

Ki mevtimden bulurum ben hayâtı
Gerekmez pes hayât-ı seyyiâtî

Çü dârımdır benim mirkât u mi’râc
Yaraşır onda ola İbn-i Hallâc

Bu ma’nâdan buyurdu Fahr-i Âlem
Ne remz ider kulak tut zuhr-ı ‘âlem

İşâret eyleyüp işbu makâma
Buyurdu nâzır ol hayrü’l-merâma