Gök mavi, yer yeşil, bambaşka renkler,
Her ufukta ayrı bir gök kuşağı;
Renk-ışık içinde duruyor insan…

Takdirle bakıyor ona melekler,
Yüzü yerde gönlü Hakk’ın otağı;
Ona gökler dâvetiyesi iman…

Topraktan-balçıktan bir yüce cevher,
Sonsuzu gösteren emsalsiz ayna;
Verâlara dönük derin ve parlak…

Haydi gayret et, sen de özüne er!
Bütünleş rûhunla, rûhunla kayna!
Biraz inleyip biraz ağlayarak…

Tıpkı filizler gibi yavaş yavaş,
Hep onu takip et erinceye dek..
Kök toprakta ama, gözler ışıkta…

Gökte başlamıştı bu sırlı savaş,
Kıyamete kadar devam edecek..
Hiç durma! Geril, koş zafer ufukta..!