Gönlümüz buldu ferah ez sadâ-yı ‘aşk
Zevk-yâb oldu bu cân ez nevâ-yı ‘aşk

Cihân doldu gulgule hurûşundan
Lîk gâfilin gûşuna girmez nidâ-yı ‘aşk

Cân-dürür her lezzet-i nevâyı alan
Nefs ü ten bilmez nedir safâ-yı ‘aşk

‘Aşk likâsıyla bakî olur rûh u cân
Çeşm-i ‘akl ile ten bulur fenâ-yı ‘aşk

Kimse bilmez ‘aşk hâlini illâ ‘âşık
Bilir ancak ne-dürür asl-ı mâcerâ-yı ‘aşk

‘Âşık olan vârını ifnâ eyler
Bes-dürür ana ki geldi kimyâ-yı ‘aşk

Târumâr ider cümle hevâ-yı mâsivâyı
Geldiği demde çün ol hevâ-yı ‘aşk

‘Âşık yüzünden gösterir nice muhabbet-i şevk
Ma’şûk yüzünden ider cilve-nümâ-yı ‘aşk

‘Âr u nâmûs perdelerin cümlesini ref’ ider
‘Âşıkın ‘âlemlere rüsvây ider sevdâ-yı ‘aşk

Cümle eşyâ anın hüsnünün mir`âtıdır
Bu merâyâdan dâim ider îmâ-yı ‘aşk

Hazzın alır her biri bir hâl ile
Türlü tertîb eylemiş çün icrâ-yı ‘aşk

Cân kulağına gelir nice bin âgâz
Çok safâlar kesb olur ez nây-ı ‘aşk

‘Aklını yağmâ edüp hayrân olur
Kim ki sermest ola ez sahbâ-yı ‘aşk

Gûşuna girmez ‘âşıkın tabl u kös
Dopdoludur cân evi gavgâ-yı ‘aşk

Zâhidâ ‘âşıkları mecnûn deyü tân eyleme
Anları dîvâne kılmış-dürür rüsvây-yı ‘aşk

Sofu tesbîh ü namâzın terk ider
Görse eğer zerrece likâ-yı ‘aşk

Sûzî’nin kaydı değil hâl-i cihân
Anı müstağnî kılmış-dürür gınâ-yı ‘aşk