Safhayı sadrında memnû âşıkın ezkârı Hû,
Gönlünün içinde dâim ârifin ezkârı Hû
Nâlândan nay aldı bağrım, durmayıp nâlan eder,
Aşıka her demde Hakayık sırrını ilan eder.
Ol sebepten Kâdiriler durmayıp devran eder.
Mevleviler Mesneviler başladı ezkâra Hû
Hû deyup Hû dinle, bul anınla gurbetî,
Enbiyalar, Evliyalar buldu anınla vuslâtı.
Ey gönlüm sen de Hû zikri ile eyle dâim ülfeti,
Keşfola bu vücûdün mülküne esrarı Hû.
Güzel mevlâm ne kılayım, rızanı nice bulayım,
Seni bildir ki bileyim, yolunda canım vereyim Hu.
Gül gülistan mı olurdu nâr’ı Nemrud’a Halil,
Olmasa anın dilinde dembeden tekrarı Hû.