Koçyiğitler var gönül dünyasında,
Aramızda cefâsına dururlar.
Rûhlarıyla göklerin verâsında,
Burada tenezzülen bulunurlar…

Ay gibidir vicdanları, yüzleri;
Gönülleri taht edip kurulurlar.
Bir an vefâsızlık etse gözleri,
Ömür boyu dövünür, vurunurlar.

Şayet inhirâfa düşse özleri,
Hazan vurmuş güller gibi kururlar.
Şeker-şerbettir her zaman sözleri,
İşiteni tâ gönülden vururlar.