Her yeri hüsnün gülistân eylemiş,
Her tarafta bağ-u bostân eylemiş.
Ziynet etmiş zîr-ü pes evsâf ile,
Her sıfattan zâtın ilân eylemiş.
Bunca evsaftan görünen bir cemâl,
Bir cemâli bunca elvân eylemiş.
Hep kitâb-ı Hak-tır eşyâ sandığın,
Ol okur kim seyr-i etvân eylemiş.
Hüsnünü izhâr eder bunca sıfât,
Zâtına insânı bürhân eylemiş.
Hak-kı istersen yürü insâna bak,
Şems-i zât yüzünde rahşân eylemiş.
Hak yüzü insân yüzünden görünür,
Zât-ı Rahmân şeklin insân eylemiş.
Nice görsün şems-i vechin çün anın ,
Zâhidi a’mâ ki tuğyân eylemiş.
“İçini almış anın zerk-ü riyâ,
Gönlünü şeytân perişân eylemiş.
Her nazarda gördüğü Hak Ârifin,
Her görüşte nice ihsân eylemiş.
Hak-kı anlamak değil âsân ola,
Adetâ Hak böyle erkân eylemiş.
Sâlik erince kemâle şöyle bil,
Yüreğin baş bağrını kan eylemiş.
Anlayınca Zât-ı Hak-kı zevk ile,
Bu Niyâzî nice seyrân eylemiş.