Hudâvendâ günahkârem
Ki nefs elinden efkârem
Za’îfem ‘âcizem zârem
Ne kılam çâre nâ-çârem

Dükeli ma’siyet bende
Ki nefse olmuşam bende
Bırakmışdır beni bende
Zebûn oldum giriftârem

Yüzüm kara özüm ma’yûb
Sözüm herze gözüm mahcûb
Elim tehî dilim mekzûb
Hemân bir bâġ-ı bî-bârem

Yolum uzak azığım yok
Yayağam hem yazığım çok
Ki kadrimden yüküm artuk
‘Aceb ben niçe yol varam

Be-sohbet sâlihem zâkir
Be-halvet tâlihem fâcir
Be-sûret ‘âbidem şâkir
Be-sîret dîv-i mekkârem

Hemîşe hâsılım ‘isyân
Elimde zelle vü tuğyân
Dilimde gıybet ü bühtân
Ḳatı nemmâm u gaddârem

Egerçi uhrevî işde
Benem süst ögde vü düşde
Ve lâkin dünyevî işde
Be-gâyet çüst ü ‘ayyârem

Hicâbım hurd u hâb oldu
Ki matlûbum serâb oldu
Bekâ mülküm harâb oldu
Fenâ mülkünde mi’mârem

Ne ‘ilmim var ne hod zühdüm
Ne hilmim var ne hod cehdim
Ki her dem sıdurur ‘ahdim
Bana bu nefs-i emmârem

Değil hiç bir işim ma’lûm
Ne belli ölüyem merhûm
Ne belli diriyem mazlûm
Ne belli yok u ne vârem

Ne belli hak işe çüstem
Ne belli bâtıla süstem
Ne belli ‘akl ile dostam
Ne belli nefse ağyârem

Ne belli ‘âlimem ‘âmil
Ne belli ‘âmîyem câhil
Ne belli ‘âkılem kâmil
Ne belli fahr-ı bî-‘ârem

Ne belli zâhidem dâim
Ne belli fâsıkam nâim
Ne belli gündüzün sâim
Ne belli gice bî-dârem

Ne belli ‘âşıkam miskîn
Ne belli fâsıkam hod-bîn
Ne belli sâdıkam mü’mîn
Ne belli ehl-i zünnârem

Ne belli gam ne hod şâdem
Ne belli hîş ü ne yâdem
Ne belli âdemî-zâdem
Ne belli nakş-ı dîvârem

Ne belli ehl-i ‘irfânem
Ne belli cehl ü nâ-dânem
Ne belli mest ü hayrânem
Ne belli merd-i hüşyârem

Bu derde bulmadım dermân
Bu müşkil olmadı âsân
Ki ben bî-çâre kul başdan
Ayaġa külli düşvârem

Behişti az bahâ birle
Satın alımazam illâ
Tamuya çok bahâ birle
‘Aceb niçün hırîdârem

Bana ger bir kişi ansız
Nasîhatden diye bir söz
Ana hüccet kıluram yüz
Vefâsız merdüm-âzârem

Harâmı bulmasam nâ-çâr
Oluram merd-i perhizkâr
Ḳaçan kim buluram ey yâr
Sanasın yağı Tatârem

Kavilde zâhiren hoşem
Fi’ilde bâtınen boşam
Zikirde gerçi hâmûşem
Şi’irde ehl-i güftârem

Dirîġâ kim bu ben güm-râh
Özümden olmadın âgâh
Ki ‘ömr iksîrini her gâh
Bu pul narhına satarem

Dimişdir Seyyîd-i Muhtâr
Ki ehli’s-sûku ehli’n-nâr
Meğer kim saklaya Settâr
Beni kim ehl-i bâzârem

Becid gösterdiğim altun
Ve lâkin satdığım kurşun
Bu kulmaşlık ile dün gün
Yürüyüp halkı aldarem

İçim kalb u dışım sâfî
İşim mühmel adım sôfî
Benem ol ‘âsi vü câfî
Ki dâim yoldan azarem

Çü bir sâlûs u pür-zerkam
Riyâ deryâsına garkam
Risâlem sûretim hırkam
Gören sanır ki dindârem

Beni bu halk eyü sanur
Yalan da’vâma inanur
Ne bilsün zerka aldanur
Ki bir ‘ayyâr u tarrârem

Şerî’at bilmedim muhkem
Hakîkatden ururam dem
Kuru lâf ururam her-dem
Ki bir dânâ-yı esrârem

Niçe kılam kuru da’vî
Ki yoḳ da’vîde hîç ma’nî
Kerâmet söylerem ya’nî
Ki ma’nîden haberdârem

‘Aceb ben niçe dervîşem
Ki halka her yana işem
Hevâdır kamu endîşem
Ki her ağyâr ile yârem

Meğer kim İblîs-i hod-bîn
İder bu nefsime telkîn
Ki suçsuz kamu halka kîn
Ṭutaram şöyle kîndârem

Benem müdbîr ü mücrim kul
Ki hayrım az u şerrim bol
Ki dâim şer işe meşgûl
Velî hayr işde bî-kârem

Niçe el ‘aybını görem
Ki kendi ‘aybıma körem
Benim çok yazığım koram
Elin azına bakarem

Yüreğim başlı-durur hem
Gözüm yaşlı-durur her dem
Bu zahma ol ura merhem
Kim andandır kamu yârem

Eğer fazl eyleye Hâlık
Oluram cennete lâyık
Ve ger ‘adl eyleye bayık
Tamuya key sezâvârem

Ümîdim vâr-durur kim Hakk
Bana rahmet kıla mutlak
‘Azâbından dahi yavlak
Suçum andıkça korkarem

Bu işden hâtırım gamgîn
Ḳıluram nâle vü nefrîn
Ki dâim yazığım vasfın
Ciğer kanıyla yazarem

İlâhî suçumu bildim
Ṭapuna yalvaru geldim
Mukırram her ne kim kıldım
Değil kim ehl-i inkârem

Kemâl Ümmî kılar ikrâr
Kamu taksîrine her bâr
Ya senden özge ey Gaffâr
Ne kılam kime yalvaram

Hudâyâ dilerem senden
Beni kurtarıvir benden
Kim andan girü bu sen ben
Dimekden külli bîzârem

Eğerçi zâr u bîmârem
Velâkin Hakk’dan umarem
Diye kim korkma bî-çârem
Ki ben her derde tîmârem